Driada Sartanos 20

Telmisartan jest środkiem przeciwnadciśnieniowym, antagonistą receptora angiotensyny II (typ AT1). Ma bardzo wysokie powinowactwo do tego podtypu receptora. Telmisartan wypiera angiotensynę II ze związku z receptorami AT1. Nie znaleziono powinowactwa do innych podtypów receptorów. Funkcjonalne znaczenie innych podtypów receptorów i wpływ podwyższonego (w wyniku mianowania poziomów angiotensyny II na nich nie jest znany.

System renin-angiotensyny-aldosteron (RAA) jest odpowiedzialny za regulację ciśnienia krwi i równowagi płynów. Reguluje swoją reakcję na takie rzeczy, jak angiotensyna, naturalnie występująca chemikalia, która zawęża naczynia krwionośne i może zwiększyć ciśnienie krwi. Jeden konkretny rodzaj angiotensyny - w szczególności angiotensyna 2 - ma dla nas tutaj znaczenie, ponieważ stosowanie sterydów anabolicznych podnosi poziomy tego konkretnego rodzaju hormonu.

Telmisartan obniża poziom aldosteronu w osoczu, ale nie hamuje reniny w osoczu, nie blokuje kanałów jonowych, nie hamuje ACE (kinaza II), która również niszczy bradykininę. Dlatego nie ma skutków ubocznych związanych z bradykininą.

Blokada układu renin-angiotensyny za pomocą inhibitorów ACE, które hamują biosyntezę angiotensyny II z angiotensyny I, jest szeroko stosowana w leczeniu nadciśnienia. Inhibitory ACE hamują również degradację bradykininy, reakcji katalizowanej również przez ACE. Ponieważ telmisartan nie hamuje ACE (kininaza II), nie wpływa na odpowiedź na bradykininę. To, czy ta różnica ma znaczenie kliniczne, nie jest jeszcze znane. Telmisartan nie wiąże się z innymi receptorami hormonowymi ani kanałami jonowymi, o których wiadomo, że są ważne w regulacji sercowo -naczyniowej. Blokada receptora angiotensyny II hamuje negatywne regulacyjne sprzężenie zwrotne angiotensyny II na wydzielanie reniny, ale wynikowa zwiększona aktywność reniny w osoczu i krążące poziomy angiotensyny II nie przezwyciężają wpływu telmisartanu na ciśnienie krwi.

Cel użycia Driady Sartanos 20

Telmisartan zmniejsza przerost lewej komory (LVH) i zmniejsza tłuszcz trzewny. Powinno to być szczególnie interesujące dla sportowców. LVH jest adaptacyjną odpowiedzią na intensywny trening siłowy, którego efekty są wzmacniane przez stosowanie sterydów. LVH jest ogólnie łagodny u wysoce wyszkolonych sportowców, ale wiąże się ze zmniejszoną funkcją serca, szczególnie jako wiek sportowca. Zmniejszenie tłuszczu trzewnego jest również związane ze zmniejszonym ryzykiem sercowo -naczyniowym. Zastosowanie telmisartanu jest naukowo sprawdzoną strategią redukcji szkód, która zmniejsza ogólną śmiertelność, a zwłaszcza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

Farmakokinetyka

Po przyjmowaniu doustnie jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność wynosi 50%. Po przyjmowaniu jedzenia spadek AUC wynosi od 6% (przy dawce 40 mg) do 19% (przy dawce 160 mg). 3 godziny po spożyciu stężenie w osoczu wyłączają się, niezależnie od tego, czy jest przyjmowany z jedzeniem, czy na pusty żołądek. Komunikacja z białkami w osoczu wynosi 99,5%. Średnie wartości pozornego VD w stadium równowagi wynoszą 500 l. Metabolizowane przez koniugację z kwasem glukuronowym. Metabolity są nieaktywne farmakologicznie. T1/2 - dłużej niż 20 godzin. Wydalone przez jelita niezmienione. Skumulowane wydalanie przez nerki jest mniejsze niż 1%. Całkowita luz w osoczu - 1000 ml / min (przepływ krwi nerkowej - 1500 ml / min).

Jak używać

W przypadku dorosłych dawka dzienna wynosi 20-40 mg (1 czas/dzień). U niektórych pacjentów efekt hipotentyczny można osiągnąć w dawce 20 mg / dzień. W razie potrzeby dawka można zwiększyć do 80 mg/dzień.

Pacjenci z upośledzoną czynnością nerek, a także pacjentów starszych, dostosowanie dawki nie jest wymagane.

W przypadku pacjentów z upośledzoną czynnością wątroby zalecana dzienna dawka wynosi 40 mg.

Dawki dla sportowców są takie same-stosowanie dziennej dawki raz na dzień od 20 do 40 mg w celu zmniejszenia ryzyka miażdżycy, choroby sercowo-naczyniowej i/lub udaru mózgu korzystających z sterydów z przedhertowaniem. Może to również prowadzić do poprawy poziomu cholesterolu HDL, wrażliwości na insulinę, aktywności mitochondriów, funkcji śródbłonka i funkcji poznawczych.

Efekty

• Nadciśnienie tętnicze
• Zmniejsz ryzyko sercowo -naczyniowe
• Ulepszenia poziomu cholesterolu HDL
• Wrażliwość na insulinę
• Zwiększ aktywność mitochondriów
• Funkcja śródbłonka
• Funkcja poznawcza.
• Zmniejsza przerost lewej komory (LVH)
• Zmniejsza tłuszcz trzewny
• Zmniejsza retencję wody
• Zmniejsz wytwarzanie adrenaliny, które powoduje zwężenie naczyń krwionośnych naczyń krwionośnych

Skutki uboczne

• W przypadku efektów ubocznych telmisartanu są rzadkie i mogą obejmować:
• Zmiany widzenia
• Zawroty głowy, zawroty głowy lub omdlenie
• Szybkie bicie serca
• Duże uli
• Bolesne oddawanie moczu lub zmiany częstotliwości moczu
• Obrzęk w dłoni, dolne nogi i stopy